İnsan Yaşamı Üzerine vol.2

İlk yazıya kamuoyundan gelen tepkiler üzerine birkaç serpiştirme yapayım dedim.


Çizdiğimiz ideal yaşam algılayışında 7 aylık ömrü olduğunu düşünen ve planlarını ona göre düzenleyen insanlar vardı. Peki bu, insanlara nasıl faydalar getirmişti:


1) Vakitleri dar olduğundan uzun planlar yapamıyorlar ve zaten gerçekleşmeme olasılığı yüksek olan uzun planları da başarısız olmuyor haliyle. Artık daha mutlular...


2) 7 ay sonunda ölmediklerinde yeni bir yaşama kavuşmuş gibi seviniyorlar. Bakınız, 7 ay sonunda ölmezseniz size verilen şeye yepyeni bi 7 ay gibi bakmazsanız, yepyeni bir yaşam gibi bakarsınız. Sonuçta tartışmayacağımız üzere zaman kavramları görelidir ve 7 aylık süreyi hayata denk tutmak, onu sizin için vazgeçilemez kılar.


3) Artık hayatları 7 ay olduğu için bu adamların vakti çok daha değerli, artık daha az tembeller.


4) Son olarak da bu adamlar yakınlarının kaybına daha az üzülüyorlar. Şöyle ki, siz çok sevdiğiniz bir insanın ortalama 70ine kadar yaşamasını beklerken pat diye kaybetseniz, büyük bir yıkım yaşarsınız. Halbuki o adam 7 ay (hatta onun da ortalarındaysa o sırada 2,3 ay) sonra ölecekken pat diye giderse eğer beklemediğiniz bir anda, daha az üzülürsünüz. Çünkü ilk durumda o sevdiğiniz insanla geçireceğiniz 30-40 yılı kaybettiniz, ama şimdiyse o sevdiğiniz insanla geçireceğiniz 3,4 ayı...


Dediğim gibi, 7 ay sonra ölücekmiş gibi yaşamak hayatınızı daha verimli ve zevk alarak yaşamınızı sağlar; diğer bir artı olarak da yaşanması mümkün üzüntüleri daha etkisiz kılar.


Hadi sevdicekle kalın..